مقدمه:مكانيزه كردن برداشت غلات، هدف ديرينه كشاورزان بوده است. بريدن و كوبيدن دانه هاي ريز با روش هاي دستي، كاري بسيار پرزحمت بوده است. قبل از ثبت تاريخ، بشر آموخته بود چگونه از وسايل و گرداندن دام، به منظور افزايش برداشت محصول غلات دانه ريز استفاده نمايد. آثاري از به كار بردن يك ارابه دروكن چرخ دار، در سرزمين باستاني گال (فرانسه و بلژيك امروزي) پيدا شده است. تاريخ استفاده از ماشين هاي دروكن اسبي و خرمن كوب هاي ثابت به اوايل سال هاي 1800 ميلادي مي رسد.كمباين هاي اوليه، ماشين هاي بردارنده، خرمن كوبي بودند كه به وسيله گروه هايي از اسب يا قاطر در سرتاسر مزرعه كشيده مي شدند.بعضي از اين ماشين ها، تنها به عنوان خرمن كوب شناخته شده بودند. زيرا محصول غله ابتدا چيده مي شد و سپس براي كوبيده شدن و جدا شدن دانه از كلش، به پاي خرمن كوب برده مي شد، اولين خرمن كوب تميزكن در ايالات متحده آمريكا، در سال 1384 ميلادي به ثبت رسيد و به بازار عرضه شد و بعداً خرمن كوب به وسيله موتور بخار يا تراكتور و از طريق يك تسمه تخت محرك به حركت درآمد.شروع واقعي استفاده از كمباين به منظور برداشت و كوبيدن و تميز كردن محصول،