گريخته بود، فرار كرده بود از خانه، مادر، پدر، خواهر، شهروديار، و اكنون تنها،آواره و سرگردان خيابانها شده بود و هر چه بود غربت بود و انتظار. نگران آينده سياهي بود كه پيش رو داشت و منتظر دست نوازشگري كه آلامش را تسكين دهد وبه حرفهايش گوش بسپارد . پرستوهاي كوچكي كه به دنبال بهار، چشمهاي نوراني مهتاب را گم كرده اند، سفير بهار هستند اماهمواره در خزان زيسته اند خزاني كه خنده دخترانش آميخته با اشك و خون است . پرستوهاي خوش آوازي كه اسير پنجه شاهين شده اند. اين گزارش برگرفته از خبرگزاري سينا جامعه جوانان ايراني است قصه قاچاق زنان و دختراني است كه طعمه مي شوند، لقمه سوداگراني از اين سو و آن سوي مرز . تن مي دهند تا مرگ بستانند در بهاي اكسير جواني ! بالا رفتن مهاجرت، افزايش جمعيت، توزيع ناعادلانه ثروتهاي ملي، گسترش شهرنشيني،حاشيه نشيني ، نابرابري فرصتها و موفقيتها براي رشد افراد و كشور را در افزايش 15 درصدي انواع آسيب هاي اجتماعي قرار داده است به طوري كه جامعه شناسان دهه 80 را دهه انفجار آسيبهاي اجتماعي نام نهاده اند.و قاچاق زنان و دختران شايد يكي از غم انگيزترين اين آسيبها باشد . متاسفانه اين پديده هر روز دامنه وسيع تري به خود مي گيرد و روند استفاده از دختران و زنان به عنوان نيروي كار چند سالي است كه به شكل هاي گوناگون از سوي افراد و باندهاي مختلف داخل و خارج از كشور سرعت گرفته است. حضور دختران ايراني در كشورهاي حوزه خليج فارس وكشورهاي عربي به عنوان روسپي هر روز پررنگتر مي شود تا جايي كه برخي كارشناسان اين موضوع را به لحاظ لطمه اي كه به حيثيت كشور وارد مي كند. نگران كننده توصيف مي كنند