از ديدگاه غربي، جهان بيني اسلامي ممكن است به عنوان يك مذهب پسرونده شناخته شود كه تلاش مي كند كه به زمان ها پيش از دنيا گرايي برگردد. تجربه مسيحيت در غرب يك ديدگاه ذهني را ايجاد كرده است كه معتقد است كه اسلام تلاش دارد تا به زمان سلطه كليسا برگردد، كه با دانش و منطق در تقابل بود. با اين حال، اين ديدگاه سكولار لزوما در تمام جوامع و تمدن ها قابل قبول نيست. اين شرحي از تجربه اروپايي ها و تاريخ مسيحيت در غرب مي باشد. همان طور كه در Elide (1987) آمده است، سكولاريسم يا همان دنيا پرستي يك محصول غربي است: اين انشعاب بيني مذاهب و معتقدين به دنيا پرستي يك محصول غربي است كه در ارتباط با ... اين تفاوت بين روحانيون و كفار، بين مذهب و ديگر جنبه هاي تلاش هاي بشري، نتيجه فرايند سكولاريست شدن است كه جوامع غربي / مسيحي، به ويژه از قرن هفدهم به بعد آن را تجربه كرده است. (Elide، 1987، صفحة 12 همان گونه كه توسط Haneagf نقل شده است. 1997، صفحه 40) از مباحث بالا مي توان متوجه شد كه جهان بيني و ارزش ها و هنجارهاي متعامل اقتصادي و قوانين جوامع غربي و اسلامي كاملا با هم متفاوتند. در حالي كه غرب به سمت مراحل جديد تكنولوژيكي و علمي قدم بر مي دارد، جهان بيني اسلامي از تفسير قرآن و حديث به دست مي آيد. جهان بيني غرب در حركت هاي منطقي (فلسفه يوناني) دولت هاي لكولار (امپراطوري رم) مذاهب تارك دنيا (رهبانيت، كاتوليك روم و دانشمندان قرون وسطي)