ريشه واژه اسطوره:اين واژه كه جمع شكسته عربي آن به گونه اساطير بيشتر بكار مي رود، منشاء هند و اروپايي دارد و به نظر مي رسد از زبان روستايي وارد عربي شده باشد. به همين جهت برخي آنرا استوره مي نويسند. در زبانهاي هند و اروپايي نيز مشقاتي دارد. در سنسكريت sutra به معني داستان است كه بيشتر در نوشته هاي بودايي بكار رفته است. در يوناني History به معني تاريخ، گزارش و روايت بكار مي رود. تعريف اسطوره : آن دسته از كسانيكه چه در گذشته و چه امروزه  به پژوهش و شناخت اسطوره اشتغال دارند تا كنون براي اسطوره تعريف مشخص، دقيق و پذيرفتني براي همگان نيافته اند، بلكه هر يك به ميل و اشتياق و وابستگي ها اجتماعي خويش آن را تعريف كرده اند. ميرچالياده دين شناس رومانيايي اسطوره را چنين تعريف مي كند: اسطوره نقل كننده سرگذشت قدمي و ؟؟؟ است، ؟؟؟ واقعيت كه در زمان نخستين ، زمان شگرف برايت همه چيز داده است. اسطوره حكايت مي كند كه چگونه به بركت كارهاي نمايان و برجسته موجودات ؟؟ طبيعي واقعيتي ، چه كل واقعيت ، ياتنها جزئي از آن پا به عرصه وجود نهاده است بنابر اين اسطوره هميشه متضمن روايت يك خلقت است. اسطوره قصه ايست با خصلتي خاص يعني نقل روايتي كه در آن خدايان يك يا چند نقش اساسي دارند.